alweer 4 weken oud

Cliché: wat vliegt de tijd! Ik kan me niet meer voorstellen dat ik 4 weken geleden nog met een dikke buik rondliep, en dat ik 4 weken geleden bevallen ben. Dat is allemaal al uit mijn geheugen verdwenen. In die eerste maand hebben we voor mijn gevoel al zoveel meegemaakt, dat het een jaar lijkt.
Eén maand geleden zat Leonie nog in mijn buik (dat ze daar ooit ingepast heeft!) en werd ze op haar wenken bediend door mijn lichaam. Nu kan ze al aangeven dat ze honger heeft, dat ze een vervelende hik heeft of dat er een boertje of scheetje dwars zit. Haar ogen nemen de hele wereld in zich op, en als ze straks haar handen als instrument ontdekt, gaat er weer een heel nieuwe wereld open. Nu merk ik dat ze zich gauw 'verveelt'. Alleen in de box liggen is eventjes leuk, maar als de oogjes alles gezien hebben is de pret voorbij. Dan wil ze weer bij papa of mama zijn, onze hartslag voelen, onze ademhaling horen.
Leonie leeft nog steeds op mamamelk én papamelk (papa maakt de flesjes klaar, vandaar). Ik heb geen idee of mijn borsten nu steeds meer melk aan gaan maken, of dat ze het wel goed vinden zo. Volgende week hebben we de eerste afspraak op het consultatiebureau, dan zullen we zien hoeveel Leonie gegroeid is. Ook heb ik dan weer telefonisch contact met de lactatiekundige, die kan me misschien vertellen wat we kunnen doen om de flesjes helemaal verleden tijd te maken.