los zitten

Eindelijk vertrouwden we het om Leonie eens neer te zetten. Eerder liet ze zich altijd binnen een paar tellen weer achterover vallen, dus dat vonden we een beetje griezelig. Laatst hadden we haar in bad neergezet, en dat vond ze toch best interessant. Dus nu kan ze ook zittend spelen! Ze kan zelf naar haar buik rollen, knap hè?

We hebben gisteravond nog even de schrik van ons leven gehad. Ik liep met Leonie in haar slaapzak nog even de trap af om haar speen te halen. Mijn hak bleef haken aan de traptree, terwijl mijn lichaam door wilde. Mijn been is dus dubbel geklapt, we zijn beiden naar beneden gegleden, maar gelukkig heb ik instinctief Leonie omhoog gehouden. Johan schrok zich lam en kwam direct kijken. Hij kon Leonie van me over nemen, die was alleen wat geschrokken. Ik vreesde voor óf mijn voet (die dubbel gezeten had) óf mijn knie (die al niet zo best is, en die vást de klap opgevangen had). Maar uiteindelijk heeft de bovenste bovenbeenspier (gut hoe heet dat ding...) de klap opgevangen. Die werd helemaal hard, en ik kon hem eerst niet gebruiken. Johan heeft Leonie op bed gebracht, mij op de bank gelegd, en daar heb ik eerst een tijd liggen klappertanden van de shock. Mèn wat deed mijn been zeer. Op aanraden van dokter Johan ;) kreeg ik ice-packs om mijn been te koelen.
Poeh, wat zijn we geschrokken. Gelukkig kon ik vandaag al weer redelijk normaal lopen. Het voelt nu alleen nog als 'spierpijn' (en ik begin zo langzamerhand de rest van mijn lijf ook te voelen, m'n rug en toch m'n voet). Maar als dit alles is heb ik vreselijke mazzel gehad!!!

Morgen vier ik mijn verjaardag in de klas, heb er zin in!!

Oeps, vergeet ik helemaal te vertellen dat bovenstaande foto gemaakt is met onze (ja, onze Johan!) nieuwe camera: een Nikon D40X