training

Onze weg naar de wc is erg lang. De foto hierboven is gemaakt op 21 feburari, en het heeft al ang geduurd voordat Leonie überhaupt op het potje wilde zitten. Het zat niet lekker, ze was veel te gespannen, en ze wilde liever meteen weer op staan. De eerste successen hadden we in bad, daar voelde ze de plas aan komen, ze ging op het potje zitten, plaste en kon weer in bad.
Ook op 21 februari zijn we begonnen met een sticker kaart. Gewoon een vel papier op de deur waar we bij elk succesje een sticker op plakken, met de datum erbij. Sommige dagen gaat het erg goed, andere dagen is het potje niet eens in beeld. Soms komt er ook een poepje op het potje, maar we krijgen in de gaten dat Leonie niet eens voelt of ze moet plassen of poepen, tenzij ze in haar blote billen staan. Ik heb een stapel onderbroeken en hemdjes gekocht, omdat ik ergens las dat luiers het gevoel tegen houden. De luiers zijn tegenwoordig zó absorberend, dat je nauwelijks voelt of ze nat zijn. Maar ook met een onderbroek aan voelt Leonie niet of ze moet plassen. Resultaat: natte kleren...
Ok, dus er zit niets anders op dan te wachten op beter weer. Immers, dan kan ze wat vaker in haar onderbroek of zelfs blote billen in de tuin rondlopen. Maar ja, het mooie weer blijft natuurlijk uit. Bovendien lijkt het me dat zoiets alleen zin heeft als je dat meerdere dagen volhoudt, en ik kan haar toch moeilijk met onderbroek naar Chris of naar school sturen?
De volgende stap stap naar de wc wordt op school genomen. Op een dag vertelt de juf als ik Leonie ophaal: Leonie heeft op de wc geplast hoor! Oh?? Blijkbaar is de wc ineens interessant geworden! Ik kan me zo voorstellen dat de juffen gevraagd hebben: wie moet er naar de wc? Zou Leonie dan gezegd hebben 'ik!'? Of dachten de juffen: 'die mag ook wel eens zindelijk worden'? In ieder geval: Leonie wil ook thuis wel eens op de wc plassen.
In de zomervakantie gaan we dan echt beginnen: geen luiers meer aan, en we kopen een wc-verkleiner. Oma had nog een kaart met stickers van haar werk gekregen, en we leren Leonie aan te geven: ik moet plassen/poepen. Ook daar kan ze een sticker mee verdienen. Met een beetje hulp van ons plakt ze in no time de hele kaart vol... Natuurlijk hebben we nog wel wat ongelukjes (in de Ikea...) en draai ik wat extra wasjes. Maar toch, het gaat steeds beter. Leonie krijgt er lol in aan te geven dat ze moet plassen of poepen, en wij kunnen haar veel beter in de gaten houden. Soms zien we aan haar hoofd dat ze moet, en dan rennen we samen naar de wc.
Nu begint onze reis pas écht: Leonie voelt het aan komen, de kleren blijven steeds vaker droog (dinsdag was de eerste dag zonder kleding-wissel), en we hebben een nieuwe stickerkaart nodig. Na de vakantie zal ze toch zindelijk zijn, denk ik! Of ze dat dan ook 's nachts is, zullen we zien.